Daar zitten we dan. Donderdagmiddag 15:30 uur, met een lekker geurend bakje koffie op een blauw bankje in het werkcafé bij de gemeente Meierijstad. Wij zijn Zoë en Maaike, maar voor de gemiddelde ambtenaar in Meierijstad staan wij bekend als Jut en Jul. Beide zijn we inmiddels al anderhalf jaar trainee bij de Toekomst van Brabant. Flink wat ervaringen rijker, een stuk wijzer en mega zelfverzekerd. Kuch. Natuurlijk niet! Wij twijfelen nog steeds aan onszelf. Kunnen we wel wat? Zijn we wel van toegevoegde waarde? Heb ik wel een talent?
Zo chill wanneer er iemand rondloopt met dezelfde problemen als jij. Nu heeft iedereen deze onzekerheden, maar je bespreekt ze misschien niet direct met iedereen. Nou wij dus wel 🙂
Zoë: ‘Maaike heeft mij bijvoorbeeld vandaag nog de fijne kneepjes van PowerPoint geleerd, terwijl van mij als millennial toch echt verwacht wordt dat ik alles weet van de digitale wereld. Moet ik iets doen waar ik onzeker van wordt, dan is het heel fijn als ik weet dat ik bij iemand terecht kan die mij kan vertellen dat ik het kan. Natuurlijk weet ik inmiddels zelf ook wel dat het lukt, maar soms is die schop onder je kont gewoon even nodig.’
Hoe het begon
Dit vertrouwen in elkaar was er natuurlijk niet direct vanaf het begin. Sterker nog, we hebben geen idee van elkaar wat we in de eerste vier maanden van het traineeprogramma hebben gedaan. We zaten in andere organisaties, waren niet meteen borrelbuddy’s op de opleidingsdagen, terwijl we wel bij elkaar in de intervisiegroep zaten.
De kick-off van ons werkende leven samen kwam pas bij de organisatie van het werkbezoek aan München. Toevallig hadden we ons beide opgegeven, en in januari 2019 kwamen we voor het eerst bij elkaar. Niet als trainees, maar echt als collega’s in een werkgroep. Met z’n zessen één doel, één taak, maar geen idee hoe we dat gingen bereiken. Hoe krijg je 24 trainees een week lang tevreden en effectief in München en voldoe je ook nog aan de wensen van de Provincie? (Spoiler: dat lukt niet, hier kunnen we een aparte blog aan wijden, maar dat is nu niet het moment.) Lang verhaal kort: we hebben elkaars krachten en talenten, maar ook valkuilen, gedurende 6 maanden in volle glorie mogen ervaren.
Maaike: ‘Ik weet nog dat we besloten dat er een draaiboek moest komen. Samen met Zoë ben ik daarvoor gaan zitten. Die middag hebben we zó productief gewerkt (ik overdrijf zeker niet als die dag de boeken in kan gaan als mijn meest productieve dag van 2019). Zoë is heel daadkrachtig, kritisch op de juiste momenten en kan ook goed feedback geven als ik weer eens een keer helemaal afdwaal. Een gouden combinatie was geboren en een prachtig draaiboek was daarvan het resultaat’.
Tot aan accountability partners
Doordat we elkaar tijdens het proces naar München zo goed hebben leren kennen, weet je ook wat je aan elkaar hebt op de momenten daarna. En nu dus ook. Zoë: ‘Ik weet waar Maaike’s krachten liggen en vind haar adviezen daardoor heel waardevol. Als ik een idee heb, en ik wil dat even toetsen voordat ik het bij mijn – echte – collega’s pitch, ga ik als eerst naar Maaike. Als zij het een goed idee vindt, dan weet ik dat het goed zit. Ik durf daarop te vertrouwen omdat ik weet hoe slim ze is, hoe ze de dingen doorziet en ook eerlijk zal zijn als het idee gewoon ruk is. Dat vertrouwen is fijn en daardoor brengt ze mij verder’. Maaike: ‘Wat daarin ook heel fijn is, is dat ik merk dat je de krachten in een ander sneller ziet dan die van jezelf. Ik kan Zoë doodleuk vertellen dat ik haar straks in een directie positie zie, of in een functie als programmamanager, maar dat is toch wat moeilijker om van jezelf te zien. Dit inzicht werkt ook als een spiegel en daardoor durf ik zelf ook hoger in te zetten en durf ik meer te willen’.
En nu zijn we dus hier. Inmiddels behoren we tot de ‘bejaarden-afdeling’ van het traineeprogramma. Maar voor nu zitten we nog even op dat blauwe bankje in Meierijstad. Twee maanden geleden stuurden we elkaar nog een artikel over accountability partners: iemand met wie je spart en reflecteert over je werk. Maaike: ‘en mijn reactie was haha that’s me!’. Waar we toen nog een grapje maakten, blijkt het nu werkelijkheid. Je bent als trainees niet alleen een netwerk aan het opbouwen met elkaar, je helpt elkaar ook echt vooruit. En buiten het feit dat je door het traineeprogramma dus vrienden van elkaar kan worden, betekent het ook dat je samen een blog kan schrijven en kan reflecteren op de afgelopen 1,5 jaar. En dat in maar een half uurtje tijd! Oké misschien één uur, maar een gedeelte daarvan valt ook te wijten aan wat technische problemen…