Trainee Mark schreef een blog over een inspiratiemiddag van het Mobiliteitscentrum West-Brabant waar hij met een aantal andere trainees aanwezig was
Soms helpt het om even uit de waan van de dag stappen – even de boel de boel laten, je gedachten verzetten en kijken wat er voor tofs om je heen gebeurt. Zo laad je je persoonlijke accu in rap tempo en hoogst efficiënt op, voel je hernieuwde energie om met je dagelijkse werk aan de slag te gaan door je lijf razen, en keer je geïnspireerd (en met nieuwe tools) terug naar je werkplek. Dat is – in een notendop – het doel van het Workshopfestival van het Mobiliteitscentrum van de Regio West-Brabant.
Deze nuttige festivalweek werd op donderdag 14 november feestelijk afgesloten met een Inspiratiemiddag. De middag vond plaats in het conferentiecentrum Bovendonk in Hoeven. Een schitterende locatie die menig trainee een flashback naar de introductieweek (inmiddels alweer ruim een jaar geleden!) zal bezorgen.
Een aantal trainees, nieuwsgierig naar de beloofde ‘energieke Inspiratiemiddag’, maakte de busrit naar Hoeven. Na wat handjes schudden en een petit four met het logo van het Mobiliteitscentrum te hebben opgesmikkeld, nemen we plaats in de zaal, in afwachting van de eerste spreker.
Joseph Oubelkas, auteur en spreker, trapt de middag af. Oubelkas neemt ons mee in zijn indrukwekkende levensverhaal: als 24-jarige selfmade man werd Oubelkas in Marokko onterecht veroordeeld voor drugssmokkel. Het vonnis: tien jaar achter de tralies.
Het ene moment lacht het leven je nog volop en vrolijk toe, het andere moment zit je met een dozijn medegevangenen in een veel te kleine en donkere cel gepropt. Ondanks zijn onterechte opsluiting, besluit Oubelkas er het beste van te maken. Verdriet en woede zet hij om positiviteit.
Met ogenschijnlijk speels gemak krijgt Oubelkas de zaal aan het lachen met zijn humoristische kwinkslagen, vervolgens doordringt hij zijn luisteraars van de volle ernst van zijn verhaal, en ontroert hij menigeen met citaten uit de emotionele brieven die hij in de gevangenis van zijn moeder ontving.
‘Het gaat er niet om wát er gebeurt, maar hoe je ermee omgaat’ is de strekking van Joseph’s verhaal. En de manier waarop je met dingen omgaat – de houding waarmee je uitdagingen tegemoet treedt – die heb je in eigen hand, benadrukt Oubelkas.
Genoeg gespreksstof voor de pauze, natuurlijk. Colaatje in de hand en kletsen met de PuMa’s, de club van jonge professionals die bij overheidsinstanties in de regio stoeien met allerlei opdrachten. Leuk om trainees en PuMa’s misschien wat meer in verbinding te brengen, fantaseren we hardop.
Spreker twee dan. Rik Nijkamp, een ondernemer met een heerlijk Twentse tongval, neemt ons in zijn prikkelende betoog mee naar ‘de toekomst van werk.’ Nijkamp betoogt dat veel organisaties nu té zeer financieel gedreven zijn, en daardoor doorslaan in het ‘beter binnen de budgetten blijven’, ‘de financiële teugels strakker aanspannen’ en ‘zo min mogelijk geld uitgeven’. Van medewerkers vraagt dat een meer-doen-met-minder-tijd-geld-en—attitude. Hoogspanning, stress en uitval dus. Nijkamp pleit er daarom voor om op meer op zoek te gaan naar betekenis: wat wil ik? Wat vind ik belangrijk? En komt dat overeen met de organisatie waar ik werk? Zo niet, wegwezen, en lekker iets gaan doen waar je meer betekenis (en dus plezier) uithaalt.
Over plezier gesproken: na de lezing van Nijkamp haastten we ons naar de borrel. We klinken de champagneglazen op een succesvol, inspirerend Workshopfestival, inclusief Inspiratiemiddag, en proosten op de toekomst van het Mobiliteitscentrum.