Tussen Den Bosch en Tilburg, grenzend aan de Loonse en Drunense duinen, ligt een klein dorpje: Biezenmortel. Als je niet oplet, rijd je er zo voorbij. Maar voor ons ligt hier het hart van ons traineeprogramma. Hier staat klooster De Beukenhof, waar we maandelijks samenkomen tijdens de traineedagen. Vorige week nog, toen veerkracht en persoonlijk leiderschap op het programma stonden.
Toen ik op vrijdagavond weer thuis was moest ik, zoals altijd, alle trainingen en indrukken even laten bezinken. Deze keer duurde dat langer dan normaal: de gesprekken en oefeningen hadden indruk gemaakt. Zoveel zelfs, dat ik geïnspireerd raakte en onderstaand gedicht op papier zette. In het kader van persoonlijke ontwikkeling en ‘je kwetsbaar op durven stellen’ heb ik het doorgestuurd om op de website van het traineeprogramma te laten publiceren. Doodeng, maar daar gaat ‘ie:
Dit klooster met haar dikke muren
Al zoveel gezien, gehoord en gevoeld
De Sacristie, Bibliotheek en zelfs de Hemel
Zijn maandelijks ons tweede thuis
We stapten binnen als vreemden
Van elkaar, onze omgeving en onszelf
Hier leren we ons kwetsbaar op te stellen
En hoe sterk we dan eigenlijk zijn
Hier durf ik te delen
Wat bijna niemand van me weet
Mijn geheimen worden door jullie
En dikke kloostermuren beschermd
Elke maand raken we vertrouwder
Met elkaar, onze omgeving en onszelf
Overdag groeien we, samen en alleen
’s Avonds is er de borrel in de feestzaal
Achtergebleven confettisporen
Vormen stille getuigen van de nacht
Vrijdagochtend bij het ontbijt
Zijn we beste vrienden met de koffiekan
Na twee dagen trainen
Laten we elkaar weer gaan
Zijn wij toe aan rust en ruimte
Maar het klooster nog het meest
Door Lisanne